Głupi jest człowiek

Na księżycu widać czerwoną plamę chmury. Windisch opiera się o ścianę młyna. "Głupi jest człowiek" - mówi nocny stróż - "i zawsze gotowy wybaczać". Pies zjada skórę od słoniny. "Wszystko jej wybaczyłem" - mówi nocny stróż. - "Wybaczyłem jej piekarza. Kurację w mieście jej wybaczyłem". Muska palcem ostrze noża: - "Cała wieś się ze mnie śmiała". Windisch wzdycha. "Nie mogłem patrzeć jej w oczy" - mówi nocny stróż. - "Tylko tego jednego, że tak szybko umarła, jakby nie miała nikogo na świecie, tego jej nie wybaczyłem".

 Herta Muller, Człowiek jest tylko bażantem na tym świecie, s.11.