ruch i jego metafora

    
Jednym z najbardziej konkretnych aspektów psychoterapii tańcem jest to, że przeznacza się ją dla ludzi mających problemy w stosowaniu werbalnych środków komunikacji. Podstawę psychoterapii tańcem stanowi bowiem ruch, a każdemu doświadczeniu jednostki odpowiada aspekt ruchowy i jego metafora. Pozwala to osiągać wszystkie poziomy ruchu ludzkiego w sensie fizycznym, mechanicznym, ekspresyjnym, symbolicznym, świadomym, nieświadomym itd. Trudnością jest jednak wieloznaczność języka, wynikająca z braku wyraźnej analogii między ruchem a znaczeniem. Trzeba zwrócić jednak uwagę na fakt, że: komunikacja niewerbalna dotyczy prawdziwego świata stosunków międzyludzkich i nie można jej zniekształcać posługując się tylko stroną werbalną; oraz ważne jest, aby komunikacja taka pozostawała nieświadomą, gdyż może być cenną wskazówką zgodności z komunikacją werbalną.
(...)
   Terapeuci tańcem opierają się na badanich związanych z komunikacją niewerbalną, które potwierdzają, że ruch ciała jest kompleksowym i wielowymiarowym zjawiskiem zawierającym kulturowe, społeczne, interpersonalne, intrapersonalne i sytuacyjne determinanty. Badania odkryły połączenia ruchu ciała z nastrojem, szacowaniem i położeniem, lękiem i zależnością, poczuciem tożsamości, jakością komunikacji itd.
    Wiele badań potwierdza bardzo wysoką zależność pomiędzy ruchami rąk a wycofywaniem się społecznym i zaburzeniami myślenia.

Danuta Koziełło, Taniec i psychoterapia, s. 49